Pozostałości z obozów pracy z II wojny światowej
Produkcja sprzętu wojskowego była prowadzona na Ziemi Hradeckiej (tj. na dzisiejszych terenach czeskich) w wielu zakładach. Największym był Spreewerk z Hrádku nad Nysą. Budynki oryginalnej fabryki włókienniczej Leitenbergera w miejscowości Loučná były budowane stopniowo od 1868 roku. W 1905 roku przejęła je firma Cosmanos. Po niecałych trzydziestu latach, w czasie kryzysu gospodarczego, produkcja w zakładzie została zakończona. W czasie II wojny światowej najemcą fabryki stała się firma Spreewerk. Produkowano tu w tym czasie pistolety, najbardziej znanym był P38, a także części do innych rodzajów broni, w tym części do dział wojennych i samolotów. Dziś właścicielem terenu jest firma ZPA Praga.
Siła robocza w Spreewerku składała się w większości z robotników przymusowych i jeńców wielu narodowości – Ukraińców, Rosjan, Polaków, Francuzów, Belgów, Albańczyków i innych.
Pierwszy obóz pracy znajdował się naprzeciwko głównego wejścia do fabryki.
Kolejne obozy, niosące numery 2, 3 i 8, powstawały stopniowo od 1942 roku po lewej stronie drogi wiodącej do niemieckiej Hartavy, zaledwie kilkadziesiąt metrów od granicy państwowej. Tutaj, w czasach, kiedy w Hrádku nad Nysą wydobywano lignit, znajdował się szyb „Franz“. Po starej kopalni pozostał drenaż, mający w obozie funkcję kanalizacji i kolektora do pozyskiwania wody pitnej i energii elektrycznej.
Budowanie kolejnych baraków kontynuowano także w latach 1943 i 1944. Część domów była wzniesiona z cegły, inne były jedynie drewniane s podmurówką. „Barakowe miasto“ rozwijało się nawet po drugiej stronie drogi prowadzącej do Hartavy. Po obozach do dnia dzisiejszego pozostał stary szyb prowadzący do rzeki Nysy. W lasach po obu stronach drogi wyraźnie widać ruiny kilkunastu baraków.
