Mokradła przy jeziorze Kristýna
Lasy znajdujące się pomiędzy punktem Trójstyku a jeziorem Kristýna skrywają podmokłe miejsca, w których zamieszkały ciekawe zwierzęta wodne. Tereny te to oaza spokoju dla wrażliwych turystów i zupełne przeciwieństwo ruchliwego ośrodka wypoczynkowego Kristýna wraz z okolicznymi ścieżkami rowerowymi.
Jeszcze niedawno mokradła były trudno dostępne. W 2014 roku zostały jednak zbudowane drewniane chodniki z miejscami wypoczynkowymi, które pozwalają odwiedzającym obserwować do tej pory ukryte części terenu leżące na brzegu rzeki. Na 2017 rok planowane jest dalsze rozszerzenie chodników i miejsc wypoczynkowych.
Na dzisiejszy wygląd krajobrazu od punktu Trójstyku do jeziora Kristýna wpłynęło wydobycie węgla brunatnego, które trwało tutaj w kilku etapach od końca XVIII wieku. Przed otwarciem pierwszych szybów między Hrádkiem a punktem Trójstyku na prawym brzegu Nysy znajdowały się trzy stawy. Również bieg rzeki wyglądał inaczej: winęła się w wielu meandrach. Rzekę odprowadzono do dzisiejszego koryta dopiero w połowie lat 30. XX wieku w związku z rozwojem wydobycia węgla brunatnego. W miejscach między ulicą Žitavską a rzeką od końca XVIII wieku powstały dziesiątki szybów, z których górnicy wydobywali węgiel brunatny. W trakcie wydobycia musieli nieustannie walczyć z dużą ilością wody gruntowej. Opisywane mokradła są właśnie pozostałością po walce z wodą. W bezpośrednim sąsiedztwie mokradeł znajduje się łąka, która została stworzona poprzez rekultywację wysypisk. Wysypisko natomiast zostało utworzone w miejscu dawnego wydobycia.
Największy szyb Christian został nazwany na pamiątkę Kristiana Krzysztofa lub Kristiana Filipa Clam-Gallas, do których należał dwór Grabštejn a wraz z nim wszystkie kopalnie. W 1952 roku głębinowe wydobycie w tym miejscu zostało zamienione na odkrywkowe. Kopalnia działała aż do 1972 roku, kiedy wydobycie zostało zakończone. Dziś jezioro Kristýna jest najbardziej znanym zabytkiem związanym z okresem górnictwa w Hrádku nad Nysą.
